نقد فیلم قدرت سگ (The Power of the Dog)؛ فیلمی دربارۀ برادری و خشم - وبلاگ پردازش هوشمند

به گزارش وبلاگ پردازش هوشمند، دوازده سال از آخرین فیلمی که جین کمپیون ساخت گذشته است. حالا این نویسنده و کارگردان با نیرویی مشابه آنچه در فیلم پیانو به نمایش گذاشته بود بازگشته است. این بار او یک فیلم وسترن ساخته است که اقتباسی از رمان سال 1967 توماس ساوج است. اگرچه داستان قدرت سگ در دهۀ 1920 جریان دارد، اما فیلم احساسی مثل یک درام معاصر را منتقل می نماید. مضمون فیلم همان تابو های عاشقانه، سرکوب ها و تجربیات غریزی است که در سراسر آثار کمپیون وجود داشته اند.

به گزارش وبلاگ پردازش هوشمند؛ تمرکز فیلم در ابتدا بر رابطۀ آسیب دیدۀ برادری بین دو شخصیت مرد فیلم است. فیل یک آدم قلدر بد دهان است که کارگرانش این رفتار او را تشویق می نمایند. او همواره از خونسردی نرمخویانۀ برادرش عصبانی و رنجیده خاطر است. این چالش بین دو برادر موقعیت خوبی برای بازی درخشان کامبربچ فراهم نموده است. بازی او به شکل بی نقصی بین دو قطب تندخویی و وابستگی نسبت به برادرش در نوسان است.

رز، همسر تازه جورج، به خاطر اینکه از طبقۀ کارگر است به نوعی احساس فرودست بودن دارد. وقتی او به خانۀ جورج و فیل در مزرعه شان نقل مکان می نماید، خشم فیل صورتی تازه و خائنانه به خودش می گیرد و عشق تازه و پرشور بین جورج و همسرش هم آغاز به سرد شدن می نماید. فیلم به تدریج بیشتر و بیشتر به شخصیت تندخوی فیل می پردازد و از یک درام مربوط به روابط تبدیل می گردد به فیلمی که صرفا به یک شخصیت زخم خورده مربوط است. فیل طرح یک دوستی موقتی را با پیت، پسر رز، می ریزد که یک جوان لاغراندام خجالتی است. او با این کار سعی می نماید به عواطف و احساسات گذشتۀ پیت پی ببرد و نهایتا می فهمد که او رابطۀ نزدیکی با معلم سابقش داشته که اخیرا از جهان رفته است.

کمپیون جریان فیلم را آهسته نگه می دارد و به جای استفاده از لحظات دراماتیک برای پیش بردن داستان از زیبایی فوق العادۀ مزرعه و محیط اطراف آن استفاده می نماید که این شیوه تا حدی به فیلم آسیب زده است. با اینحال تصاویر زیبایی که او خلق می نماید واقعا دلپذیر هستند؛ چرم آفتاب خورده، اسب های عضلانی و طناب های بافته شده از پوست. فیلمبردار فیلم، آری وگنر، چشم انداز های نیوزلند و مونتانا را با جزئیاتی خیره نماینده و درخشان ثبت نموده است. جانی گرین وود هم این درخشش را با نوا های محزون و نت های پایین گیتار تکمیل نموده است.

کامبربچ اوج هنر بازیگریش را در این فیلم نشان داده است. این اولین فیلم کمپیون است که متمرکز بر شخصیت یک مرد است و با وجود اینکه شخصیت فیل پر از کاستی و شرارت است، اما بازی کامبربچ بسیار دلپذیر و گیرا است. اما تمرکز فیلم بر شخصیت فیل باعث شده است که سایر بازیگران فرصت زیادی برای خودنمایی نداشته باشند. پلمونز همه فن حریف و همواره تماشایی، در بخش دوم فیلم خیلی کم دیده می گردد و دانست هم در حال انزوای خودش رها شده است. با این حال، کمپیون با پرداختن به طبیعت و صحنه های زیبا و پر کشش این نقایص را تا حدی جبران نموده است. این بازگشتی خوب برای یک کارگردان خوش قریحه و منحصر به فرد است که با داستانی متفاوت و احساس برانگیز به صحنه آمده است.

منبع: empireonline.com