7 مهارت اجتماعی مهم که باید به فرزندان خود بیاموزیم

به گزارش وبلاگ پردازش هوشمند، رشد مهارت های اجتماعی بچه ها به آن ها اجازه می دهد ارتباط لذت بخش تری با هم سن وسالان خود داشته باشند. اما مزایای آموزش مهارت های اجتماعی به بچه ها بیش از این است. بچه هایی که مهارت اجتماعی بیشتری دارند احتمال موفقیت بیشتری هم در جامعه دارند. برای مثال، در تحقیقاتی که در سال 2019 انجام شد به این نتیجه رسیدند که مهارت های بالا در روابط اجتماعی می تواند استرس بچه هایی که در مهد کودک می مانند را کاهش دهد.

7 مهارت اجتماعی مهم که باید به فرزندان خود بیاموزیم

اهمیت آموزش مهارت های اجتماعی به بچه ها

دور بودن از خانواده باعث ایجاد استرس در بچه ها می گردد و نداشتن مهارت های لازم جهت ارتباط برقرار کردن با دیگران، این استرس را تشدید می نماید. محققین دریافته اند که با یاد دریافت مهارت های اجتماعی جدید، میزان هورمون کورتیزول بچه ها کاهش پیدا می نماید. علاوه بر این، بچه هایی که با هم سن وسالان خود بهتر ارتباط برقرار می نمایند، راحت تر دوست پیدا می نمایند. بر اساس تحقیقاتی که در سال 2015 منتشر شد دوستی های دوران کودکی برای سلامت ذهن بچه ها مفید است.

دوستی به بچه ها فرصتی برای تمرین مهارت های روابط اجتماعی پیشرفته ، مانند حل مسأله و مناقشات می دهد.

روابط اجتماعی به بچه ها یاری می نماید تا آینده روشن تری داشته باشند. بر اساس تحقیقات دیگری که در سال 2015 منتشر شد، آنالیز مهارت های روابط اجتماعی و احساسات یک کودک در مهدکودک، احتمالا بهترین راه برای پیش بینی پیروزیت او در دوران بزرگسالی است. محققین دانشگاه های Penn State و Duke پی بردند، بچه هایی که در سن 5 سالگی مهارت های سهیم شدن، گوش کردن، همکاری کردن و پیروی از قواعد را بهتر بلد هستند، در بزرگسالی شانس بیشتری برای رفتن به دانشگاه دارند. همچنین احتمال این که آن ها در سن 25 سالگی یک شغل تمام وقت داشته باشند بیشتر است.

در سوی مقابل شانس درگیر شدن با مسائلی مثل اعتیاد، اختلاف در روابط و دعواهای حقوقی در بچه هایی که مهارت های اجتماعی و عاطفی خوبی ندارند، بیشتر است. این بچه ها همچنین بیشتر از دیگران به یاری های عمومی اتکا می نمایند.

خوشبختانه، مهارت های اجتماعی را می توان آموخت. هیچ وقت برای آموزش مهارت های اجتماعی به بچه ها و این که به بچه ها نشان دهیم چطور با افراد دیگر کنار بیایند دیر نیست. پس با خواندن ادامه این مطلب مهارت های اجتماعی مورد احتیاج بچه ها را یاد بگیرید تا بتوانید این مهارت ها را به آن ها یاد بدهید.

1. سهیم شدن

میل به سهیم شدن یک خوراکی یا یک اسباب بازی با دیگر بچه ها می تواند به آن ها در پیدا کردن و نگه داشتن دوست یاری کند. بر اساس تحقیقاتی که در سال 2010 منتشر شد بچه ها از 2 سالگی می توانند تمایلشان به سهیم شدن با دیگران را بروز دهند؛ البته در صورتی که از آن چیز به مقدار زیاد داشته باشند.

البته بچه ها در سنین بین 3 تا 6 سالگی معمولا در سهیم شدن چیزی که برای آن ها هزینه داشته باشد خودخواه هستند. برای مثال کودکی که یک شیرینی داشته باشد معمولا تمایلی برای سهیم شدن آن با دوست خود ندارد؛ چون این کار برای او به این معنی است که شیرینی کمتری برای لذت بردن خواهد داشت. اما ممکن است یک اسباب بازی را که دیگر علاقه ای به بازی با آن ندارد به راحتی با بچه ی دیگری سهیم گردد.

اکثر بچه ها در حدود سن 7 یا 8 سالگی، به عدالت بیشتر اهمیت می دهند و تمایل بیشتری برای سهیم شدن با دیگران دارند. تحقیقات نشان داده است که سهیم شدن و احساس رضایت از زندگی با هم در ارتباط هستند.

تحقیقات نشان داده است بچه هایی که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند، بیشتر تمایل دارند با دیگران سهیم شوند. همچنین سهیم شدن هم باعث می گردد که بچه ها حس خوبی به خودشان داشته باشند. پس تشویق کردن بچه ها به سهیم شدن می تواند عاملی کلیدی برای تقویت اعتماد به نفس آن ها باشد.

چطور تمرین کنیم

با این که بهتر است بچه ها را مجبور به سهیم شدن اسباب بازی ها با بچه های دیگر نکنید، می توانید اشاره کردن به این نکته در زمان های مناسب را به یک عادت تبدیل کنید. وقتی فرزندتان چیزی را با کسی سهیم می گردد او را تحسین کنید و به او بگویید که دیگران در خصوص این کار او چه حسی دارند. می توانید از جملاتی شبیه به این بهره ببرید: تصمیم گرفتی خوراکی خودت را با خواهرت تقسیم کنی؛ مطمئنم با این کار او را خشنود کردی. کار قشنگی انجام دادی.

بیشتر بخوانید: چرا اسباب بازی بهتر از موبایل و تبلت است؟

2. همکاری

همکاری به معنی مشارکت در کاری برای رسیدن به یک هدف مشترک است. بچه هایی که همکاری می نمایند، با دیگران خوش رفتارتر هستند و همچنین مشارکت و یاری بیشتری می نمایند. داشتن مهارت همکاری بالا، برای دوام آوردن در جامعه بسیار لازم است. کودک شما به همان اندازه که در کلاس درس به مهارت همکاری احتیاج دارد، در زمین بازی هم احتیاجمند آن است. همکاری در بزرگسالی هم بسیار مهم است؛ اکثر محیط های کاری به واسطه توانایی افراد در کار با یکدیگر در قالب کار گروهی پیشرفت می نمایند. همکاری همچنین کلید داشتن روابط عاشقانه پیروز است.

هنگامی که بچه ها در نیمه دوم سه سالگی هستند، می توانند برای هدف های مشترک با هم سن وسالان خود آغاز به تمرین نمایند. همکاری برای بچه ها می تواند در هر کاری باشد؛ از خانه سازی و ساختن یک برج با بلوک تا بازی های گروهی دیگر.

بعضی از بچه ها نقش رهبر گروه را به عهده می گیرند، در حالی که بعضی دیگر ترجیح می دهند از دستورات پیروی نمایند. به هر حال، همکاری فرصت بسیار خوبی برای بچه هاست تا در خصوص خودشان بیشتر یاد بگیرند.

چطور تمرین کنیم

با بچه ها در خصوص اهمیت کار گروهی و این که وقتی همه با هم کار نمایند چقدر کارها بهتر پیش می رود، صحبت کنید. فرصت ها و شرایطی ایجاد کنید که همه خانواده با هم کار نمایند. می توانید هنگام تهیه غذا، هریک از اعضای خانواده را مسؤول یک کار کنید، یا هر یک از کارهای روزمره خانواده را به عهده یک نفر بگذارید. در هر حال مهم این است که بر اهمیت کار گروهی تأکید کنید.

3. گوش دادن

گوش کردن فقط به معنی ساکت ماندن نیست؛ بلکه به معنی دریافت کردن کامل چیزی است که فرد مقابل می گوید. مهارت شنیدن برای برقرار کردن یک ارتباط مؤثر لازم است.

هر چه باشد میزان یادگیری کودک در مدرسه به میزان مهارت او در شنیدن حرف های معلم بستگی دارد. درک مفاهیم، نوت برداری و فکر کردن در خصوص کلام معلم، با ورود کودک به مقاطع تحصیلی بالاتر پراهمیت تر خواهد شد.

بسیار مهم است که فرزند شما طوری بزرگ گردد که بتواند در آینده حرف مدیر، همسر و دوستان خود را درک کند. البته ممکن است یاد دریافت این مهارت در عصر دستگاه های دیجیتال بسیار سخت باشد؛ چرا که اکثر افراد تمایل دارند هنگام مکالمه با دیگران به موبایل خود خیره شوند.

چطور تمرین کنیم

هنگام خواندن کتاب برای بچه ها، هر از گاهی مکث و با آن ها در خصوص آنچه تا کنون خوانده اید، صحبت کنید. برای مثال، مکث کنید و بپرسید: تا اینجای قصه در خصوص داستان چه فهمیدی؟ به او در تعریف کردن قسمت هایی از داستان که به یاد نمی آورد یاری و او را به گوش دادن به ادامه داستان تشویق کنید. علاوه بر این به فرزند خود اجازه ندهید وسط حرف دیگران بپرد و حرف دیگران را قطع نمایند.

4. پیروی از دستورالعمل ها

معمولاً بچه هایی که در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند، با انواع مختلفی از مسائل دست وپنجه نرم می نمایند. ازاحتیاج به انجام دادن دوباره تکالیف مدرسه گرفته تا به دردسر افتادن به دلیل رفتار نامناسب، پیروی نکردن از دستورالعمل ها می تواند برای کودک تبدیل به مسئله ای بزرگ گردد.

بیشتر بخوانید: شلختگی نشان دهنده چه بعدی از شخصیت است؟

چه از فرزند خود بخواهید که اتاقش را تمیز کند و چه کوشش کنید مهارت های فوتبال بازی کردن را به او بیاموزید، بسیار مهم است که کودک بتواند از قواعد و دستورالعمل ها پیروی کند.

از قلم نیاندازید قبل از این که از فرزند خود انتظار داشته باشید از اصول و قواعد به خوبی پیروی کند، خودتان باید مهارت هدایت کردن را داشته باشید.

برای مثال نباید به بچه های کوچک در آن واحد بیش از یک کار گفت. به جای این که بگویید کفش هایت را بردار، کتاب هایت را جمع کن و دست هایت را بشور، ابتدا صبر کنید تا کفش هایش را بردارد و سپس فرمان بعدی را به او بدهید.

اشتباه دیگر این است که درخواستتان را به شکل سؤال مطرح کنید. برای مثال اگر بگویید لطف می کنی همین الان کفش هایت را برداری؟، ممکن است کودک تصور کند می تواند به درخواست شما نه بگوید. وقتی فرمانی را به فرزندتان دادید، از او بخواهید آنچه را گفتید تکرار کند. از او بپرسید حالا باید چه کاری انجام دهی؟ و صبر کنید تا شرح دهد چه چیزی از شما شنیده است.

طبیعی است بچه ها کوچک تر گیج شوند، تهاجمی برخورد نمایند یا کاری که باید انجام دهند را از یاد ببرند. به هر اشتباه او به چشم فرصتی نگاه کنید که اجازه می دهد یاری کنید مهارت هایش را شکل دهد.

چطور تمرین کنیم

هرگاه فرزندتان از فرمان شما پیروی کرد، با استفاده از جملاتی مانند ممنون که در اولین باری که از تو خواستم تلوزیون را خاموش کردی، او را تشویق کنید. اگر فرزندتان در پیروی کردن از فرمان ها مشکل داشت، به او فرصت دهید پیروی کردن از فرمان های ساده تری را تمرین کند. برای مثال از درخواست های ساده ای مانند لطفا آن کتاب را به من بده استفاده و بلافاصله او را برای پیروی از این فرمان تشویق کنید.

5. احترام گذاشتن به فضای شخصی

بعضی از بچه ها از فاصله خیلی نزدیک با دیگران صحبت می نمایند. بعضی دیگر هم بدون توجه به راحتی طرف مقابلشان، از سر و کول او بالا می روند. مهم است که به بچه ها بیاموزیم چطور باید به فضای شخصی افراد احترام بگذارند.

قواعدی در خانه وضع کنید که بچه ها را به احترام گذاشتن به فضای شخصی دیگران تشویق کند. در زدن هنگامی که در اتاقی بسته است و دست نزدن به چیزی که مال ما نیست می تواند نمونه های خوبی از این قواعد باشد.

اگر بچه شما چیزها را از دست دیگران بیرون می کشد یا وقتی بی تاب می گردد دیگران را حول می دهد، برای این کار او عواقبی تعریف کنید.

در صورتی که فرزند شما از سر و کول افراد ناآشنا بالا می رود یا هنگام صحبت بیش از حد به دیگران نزدیک می شوند، این لحظات را به چشم فرصتی برای آموزش ببینید. او را به کناری ببرید و سعی کنید برای درک بهتر مفهوم فضای شخصی هدایت اش کنید.

چطور تمرین کنیم

به فرزندتان یاد بدهید هنگام صحبت به اندازه یک دست با دیگران فاصله بگیرد. هنگامی که در صف ایستاده است درباره این صحبت کنید که فاصله مناسب با فردی که جلوی او قرار گرفته است چقدر است و باید دست هایش را نزدیک به بدن خودش نگه دارد تا برای دیگران مزاحمتی ایجاد نکند. می توانید با نقش بازی کردن و شبیه سازی سناریوهای مختلف به او یاری کنید تا اهمیت فضای شخصی را متوجه گردد.

6. ایجاد ارتباط چشمی

ارتباط چشمی مناسب بخش مهمی از ارتباط برقرار کردن است. بعضی از بچه ها هنگام صحبت کردن، از نگاه کردن در چشم طرف مقابل طفره می روند.

چه فرزند شما خجالتی است و ترجیح می دهد هنگام مکالمه به زمین خیره گردد و چه به دلیل این سرش را بالا نمی آورد که جذب انجام کار دیگری شده است، باید اهمیت ایجاد ارتباط چشمی را به او یادآور شوید.

اگر فرزند شما برای چشم در چشم شدن با دیگران مشکل دارد، یادآوری های سریع را در دستور کار خود قرار دهید. او بپرسید وقتی کسی با تو صحبت می نماید به کجا نگاه می کنی؟ و یادتان باشد هر وقت هنگام صحبت با کسی به چشمان او نگاه کرد از او تعریف کنید.

چطور تمرین کنیم

حتی می توانید به فرزندتان نشان دهید حرف زدن با کسی که به چشمان شما نگاه نمی نماید چه احساسی دارد. به او بگویید برای شما داستانی تعریف کند و حین داستان به زمین خیره شوید، چشمانتان را ببندید یا به هرجایی به جز او نگاه کنید. سپس، از او بخواهید که داستان دیگری تعریف کند و حین صحبت به چشمان او نگاه کنید. در سرانجام با او در خصوص حسی که در هر دو حالت داشته صحبت کنید.

7. با ادب بودن

درخواست کردن محترمانه، تشکر کردن و رفتار مناسب حین غذا خوردن می تواند به بچه شما در جلب توجه به شکل صحیح یاری کند. معلم ها، والدین دیگر و سایر بچه ها، به بچه ای که رفتار صحیحی دارد احترام می گذارند.

البته آموزش ادب و نزاکت می تواند گاهی بسیار سخت باشد. ممکن است رفتارهای مختلفی از قبیل غذا خوردن با دهان باز تا قدرنشناسی، از همه بچه ها سر بزند.

بسیار مهم است که بچه ها بدانند چطور می توان با ادب و محترمانه رفتار کرد؛ خصوصا وقتی در منزل اشخاص دیگر یا مدرسه هستند.

چطور تمرین کنیم

الگوی خوبی از ادب و نزاکت برای فرزندان خود باشید. یعنی خوب است به طور مرتب به فرزند خود بگویید نه، ممنونم و بله، لطفاً. هنگام برخورد با دیگران با ادب و احترام رفتار کنید. وقتی فرزندتان رفتار مناسب را فراموش کرد، به او یادآوری و وقتی رفتار مؤدبانه ای از او سر زد، تشویقش کنید.

کلام آخر

مهارت های اجتماعی چیزی نیست که فرزند شما یا داشته باشد یا نداشته باشد. این مهارت ها باید به طور مرتب با رشد کودک پرورش داده شوند. به دنبال لحظات مناسبی برای آموزش باشید تا بتوانید در کسب مهارت های بیشتر به او یاری کنید. بعضی از مهارت های اجتماعی بسیار پیچیده هستند، مثل درک این که چطور وقتی یک بچه دیگر به آن ها زور می گوید، محکم باشند. با مهارت های اجتماعی اولیه و ساده آغاز کنید و سعی کنید مهارت های فرزند خود را به مرور زمان افزایش دهید.

در صورتی که فرزند شما در یادگیری مهارت ها بیشتر از بچه ها دیگر مشکل داشت، با متخصص اطفال صحبت کنید. ممکن است او برای رسیدن به سطح مناسب تنها به کوشش بیشتر و افزایش سن احتیاج داشته باشد، ولی از سوی دیگر رشد نکردن مهارت های اجتماعی می تواند نشانه مسائل دیگری هم باشد.

بچه هایی که مسائل ذهنی مانند اوتیسم یا بیش فعالی دارند، ممکن است در روابط اجتماعی ضعیف باشند. یک پزشک مناسب می تواند با معاینه کردن فرزند شما تشخیص دهد که او برای کسب مهارت های اجتماعی احتیاج به درمان دارد یا خیر.

منبع: Very Well Family

منبع: زندگی امروز

به "7 مهارت اجتماعی مهم که باید به فرزندان خود بیاموزیم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "7 مهارت اجتماعی مهم که باید به فرزندان خود بیاموزیم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید