خبرنگاران 6 گزاره بروکینگز درباره آینده حضور نظامی آمریکا در افغانستان - وبلاگ پردازش هوشمند

به گزارش وبلاگ پردازش هوشمند، تهران- خبرنگاران- اندیشکده آمریکایی بروکینگز در ارتباط با سیاست دولت جو بایدن در قبال حضور نظامی در افغانستان، با ذکر دلایل گوناگون به کاخ سفید توصیه می نماید ادامه این حضور هم به سود آمریکا است و هم افغانستان.

حضور طولانی مدت در جنگ های گوناگون به ویژه در منطقه غرب آسیا از مهمترین چالش های سیاست خارجی واشنگتن حداقل طی یک دهه اخیر بوده است. سه رئیس جمهوری اخیر در کاخ سفید هر یک دیدگاه ویژه ای به این مساله داشته اند.

باراک اوباما در ابتدا بر شدت مداخلات اضافه کرد اما به تدریج از آن کاست. دونالد ترامپ از همان ابتدا با شعار انتها دادن به جنگ های ابدی آمریکا بر تصمیم خود جهت خروج از خاورمیانه تاکید و تا حدی از تعداد نظامیان آمریکایی در منطقه کم کرد. به نظر می رسد اکنون جو بایدن کوشش دارد مسیری را که ترامپ دنبال می کرد تغییر دهد و بخش قابل توجهی از نظامیان این کشور را در خاورمیانه به ویژه کشورهای عراق، افغانستان و تا حدودی سوریه نگاه دارد.

جنگ افغانستان اکنون به طولانی ترین جنگ آمریکا تبدیل شده اما واشنگتن پس از دو دهه حضور نظامی پررنگ نتوانست اهدافش را در افغانستان را عملیاتی کند. حتی تصمیم به امضای توافق با طالبان هم که در دولت قبلی آمریکا کلید خورد، ناکام ماند و در عمل از بی ثباتی افغانستان نکاست.

بروکینگز: کاخ سفید با توجه به گفت وگوهای صلح بین دولت افغانستان و طالبان طی یک سال گذشته در قطر ، ابتکار جدیدی جهت انتها دادن به جنگ در سر دارد.

اندیشکده بروکینگز* در گزارشی به تداوم حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان در دولت بایدن پرداخته است. مدیحه افضل و مایکل او هانلون کارشناسان این اتاق فکر آمریکایی پاسخ به این پرسش را آنالیز کردند که آیا ایالات متحده در دولت بایدن می تواند به گونه ایی مسوولانه به جنگ های ابدی کاخ سفید در افغانستان انتها دهد؟

آنچه در ادامه می خوانیم شرحی از گزارش بروکینگز است؛

کاخ سفید با توجه به گفت وگوهای صلح بین دولت افغانستان و طالبان طی یک سال گذشته در قطر ، ابتکار جدیدی جهت انتها دادن به جنگ در سر دارد. این مذاکرات، پیشنهادی بود که در یک اجلاس بین المللی با حضور رهبران افغانستان و طالبان مطرح شد. هدف اولیه آن ایجاد یک دولت موقت برای تقسیم قدرت بود تا به وسیله خرید زمان لازم، شرایط برای مذاکرات جامع تر آماده گردد. این امر همچنین به ایالات متحده و ناتو امکان می دهد تا به رغم توافق فوریه سال 2020 بین واشنگتن و طالبان، حضور نظامی خود را در این کشور حفظ نمایند.

این احتمال وجود ندارد که دیپلماسی، نتیجه سریعی در پی داشته باشد. بایدن می تواند به هر نحوی قدرت نفوذ خود را بر محمد اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان اعمال کند. از جمله روش های موجود، تهدید ضمنی به خروج فوری نیروهای آمریکایی و ناتو از این کشور است. بعید به نظر می رسد که طالبان تقاضای کاهش 90 روزه خشونت را بپذیرند. همچنین، احتمال آن کم است که رهبران این گروه، به ویژه اگر احساس نمایند که ما در نیمه راه خروج هستیم با تقسیم معنادار قدرت موافقت نمایند.

بایدن هنوز هم باید تصمیم بگیرد که آیا در افغانستان بماند یا برود. ما معتقدیم که پاسخ صحیح ماندن است. ماندن در این جنگ طولانی سخت است، به احتمال زیاد پیامدهای خروج از افغانستان همچون پاکسازی قومی، کشتار جمعی و انتها تجزیه این کشور بسیار ناخوشایند خواهند بود.

جو بایدن قطعاً باید هزینه های فعلی 2500 سرباز آمریکایی از مجموع 9000 نیروی ناتو را متقبل گردد که در سال به حدود 10 میلیارد دلار می رسد. همچنین وی باید به این نکته توجه کند که اگر طالبان استفاده از زور علیه نیروهای آمریکایی را از سر بگیرد، احتمالاً سالانه 10 تا 20 آمریکایی کشته خواهند شد. با این حال، باید این موضوع را هم در نظر بگیرد که بعد از خروج ناتو از افغانستان چه اتفاقی احتمالاً رخ خواهد داد.

نخست، اگر ما نیروهای به جامانده ایالات متحده را بیرون بکشیم، سایر دولت های خارجی نیز از این کشور خارج می شوند. ناتو از نظر توانایی های اصلی جنگی و اطلاعاتی به ایالات متحده وابسته است.

دوم اینکه احتمالاً با وجود خروج نیروها، یاری های نظامی آمریکا و ناتو به صورت پول و تجهیزات به نیروهای دولتی افغانستان ادامه خواهد یافت.

درانتها، سؤال این است که چرا ما پس از 20 سال جنگیدن در کنار افغانستانی ها باید آنها را رها کنیم؟ بنابراین، طالبان و کابل هر دو توانایی ادامه جنگ را دارند. جنگ ادامه خواهد یافت و منازعه به شهرهای افغانستان که در طول دو دهه گذشته در کنترل دولت بوده منتقل خواهد شد.

اندیشکده آمریکایی: جو بایدن باید هزینه های فعلی 2500 سرباز آمریکایی از مجموع 9000 نیروی ناتو را متقبل گردد که در سال به حدود 10 میلیارد دلار می رسد. اگر طالبان استفاده از زور علیه نیروهای آمریکایی را از سر بگیرد، احتمالاً سالانه 10 تا 20 آمریکایی کشته خواهند شد.

سوم، هیچ پیشرفت سریعی به سمت توافق صلح رخ نخواهد داد. رهبران طالبان بیش از هر وقت دیگری مطمئن خواهند بود که زمان به نفع آنها است. دولت اشرف غنی همچنان اعتقاد دارد که طبق قانون اساسی و همچنین به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه بین الملل و دریافت حمایت اقتصادی، از قدرت نفوذ و مشروعیت برخوردار است. با این حال اختلافات اساسی ایدئولوژیک آنها همچنان ادامه دارد؛ طالبان خواستار یک حکومت اسلامی هستند، اما کابل خواستار یک دولت دموکراتیک است.

چهارم، در حالی که تحرکات در میدان جنگ به نفع طالبان است، این گروه پس از خروج ایالات متحده و ناتو می تواند اقداماتش را با عواقب انسانی وحشتناکی تشدید کند. از آنجا که بعضی از شهرها در کنترل نسبی یا کامل طالبان در خواهند آمد و این گروه در برخورد با کسانی که مظنون به همکاری با دولت بوده اند به زور متوسل خواهد شد، انگیزه های قدرتمندی برای مخالفان ایجاد می گردد تا از نفوذ طالبان به شهرهای دیگر جلوگیری نمایند. بیشتر پشتون ها به عنوان بزرگترین گروه قومی افغانستان، طالبان نیستند و از آن حمایت نمی نمایند. با وجود این، تقریباً همه اعضای طالبان پشتون هستند.

بنابراین، اگر شما از یک گروه قومی تاجیک، هزاره یا ازبک باشید، ساده ترین راه برای محافظت از خود این است که در بالای کوه های هندوکش در شمال کشور منتظر باشید و همه پشتون ها را اخراج نمایند. پیامد اجرای این برنامه، پاکسازی قومی و رنج های بزرگ انسانی در سراسر کشور است.

پنجم، نتیجه همه این تحولات، هجوم بزرگ پناهجویان به کشور همسایه پاکستان خواهد بود که خطر بی ثباتی در آن کشور مهم با بیش از 220 میلیون نفر جمعیت را در پی دارد. ممکن است بعضی معتقد باشند که پاکستان می تواند مانند دهه 1990 رژیم طالبان را در افغانستان سرپا نگهدارد، اما این دیدگاه، تحولات طالبان را که خارج از کنترل پاکستان است و نیز تجربه سخت اسلام آباد در 20 سال گذشته را نادیده می گیرد. احتمالاً امروز پاکستان در مرزهای غربی خود خواستار تشکیل حکومت مطلق اسلامی تحت کنترل طالبان نیست.

ششم و انتها اینکه احتمالاً یک افغانستان جدید و کوچک دقیقاً مانند کردستان در شمال شرقی عراق، یک نقطه مثبت و دوست غرب خواهد بود. این کشور کوچک نه تنها از یاری های اقتصادی بلکه از توانایی های نظامی و اطلاعاتی غرب نیز استقبال خواهد نمود. احتمالاً در این میان مساله تروریسم هم رشد زیادی خواهد نمود، زیرا در آینده احتمال اینکه طالبان از القاعده جدا گردد از امروز کمتر خواهد بود. بنابراین، مطمئناً در این راه، شمار کشته های کنونی جنگ افغانستان که به ده ها هزار نفر در سال می رسد، چند برابر خواهد شد.

*موسسه بروکینگز یک اتاق فکر آمریکایی دارای سابقه بیش از یک قرن در عرصه پژوهش های سیاسی و اجتماعی است که به طیف گسترده ای از موضوعات داخلی آمریکا و مسایل بین المللی می پردازد. این اندیشکده در سال های اخیر در صدر موفقترین و موثرترین موسسات مطالعاتی دنیا در حوزه مختلف سیاسی و اجتماعی قرار داشته است.

انتشار این مطلب به معنای تائید محتوای آن نیست.