داغ بی تدبیری بر پیکر هپکو - وبلاگ پردازش هوشمند

به گزارش وبلاگ پردازش هوشمند، کارخانه ای که روزی افتخار خاورمیانه بود، با بی تدبیری ورشکست می گردد ومیلیاردها ریال بدهی برجای می گذاردتاصدهاکارگرهم خانه نشین شوند؛ کارگرانی که جان شان به لب رسیده، اعتراض و راستا راه آهن را سد می نمایند و عده ای زخمی و بعضی چند روزی بازداشت می شوند.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ پردازش هوشمند، کارخانه ای که روزی افتخار خاورمیانه بود، با بی تدبیری ورشکست می گردد و میلیاردها ریال بدهی برجای می گذارد تا صدها کارگر هم خانه نشین شوند؛ کارگرانی که جان شان به لب رسیده، اعتراض و جهت راه آهن را سد می نمایند و عده ای زخمی و بعضی چند روزی بازداشت می شوند. حالا مسوولان وعده داده اند در یک ماه مسأله کارخانه زمین خورده هپکو حل خواهد شد و باردیگر این کارخانه بین المللی رونق خواهد گرفت.

مرد مستأصل فریاد می زند: مسأله ما، مسأله فیثاغورث نیست، چرا صدای استاندار درنمی آید؟ اگر این وضعیت را داریم، از سکوت مسوولان است. این مرد که تنها یکی از صدها کارگر بیکارشده کارخانه هپکو محسوب می گردد و از شرم زن و بچه هایش به خیابان آمده، خطاب به مأموران نیروی انتظامی می گوید دیگر نه از باتوم می ترسد و نه حبس؛ چراکه روی رفتن به خانه را با دست خالی ندارد. مرد جوان می ترسد زندگی اش مانند کارگرانی گردد که سابق بر این در سایر کارخانه های اسم و رسم دار کشور کار می کردند و اکنون مدت هاست که بیکارند. او می گوید: بیکاری عامل همه فسادهای اجتماع است. شرکت آونگان و صنایع هم تعطیل شدند؛ اما آیا از حال زن و بچه آن ها خبر دارید؟

ویدئو اعتراض های این مرد و ده ها مرد همراهش در چند روز گذشته دست به دست در فضای مجازی می چرخد و بیش از پیش نام شرکت هپکو و کارگرانش را بر سر زبان ها می اندازد؛ شرکتی که به دلیل تخلفات در واگذاری، به تعطیلی کشیده شده است و کارگران معترضش دستگیر شده اند.

هپکو؛ نامی آشنا در خاورمیانه

شرکت هپکو مجموعه ای تازه تأسیس و محلی نبود که کسی نشناسدش. این مجموعه نخستین و بزرگ ترین کارخانه فراوری تجهیزات سنگین در ایران و خاورمیانه بود که در سال 1351، با سرمایه گذاری بخش خصوصی در شهر صنعتی اراک در زمینی به وسعت 90 هکتار با هدف مونتاژ ماشین آلات راه سازی تأسیس شد. 55درصد از سهام شرکت متعلق به سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) بود و 45درصدش ازآنِ برادران رضایی. از سال 1354 و با همکاری شرکت های نویستاراینترنشنال آمریکا، پوکلِین فرانسه، صنایع سنگین ساکایی ژاپن، دایناپاک سوئد و لوکومو فنلاند، این کارخانه به طوررسمی شروع به فعالیت کرد. هپکو علاوه بر تجهیزات سنگین کشور و خاورمیانه، انواع ماشین آلات کشاورزی و معدنی را نیز فراوری می کرد و توانسته بود نقش تأثیرگذاری در فراوری انواع واگن ها، کامیون ها، جرثقیل ها، تجهیزات صنایع فولاد و مس، تجهیزات معادن، نیروگاه ها، سدها و تجهیزات صنایع نفت و گاز داشته باشد.

هپکو همراه دفاع مقدس

برخلاف تعدادی از کارخانه های کشور که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تغییر کاربری دادند یا مدتی تعطیل شدند، شرکت هپکو همچنان با تمام قوا به فعالیت خود ادامه داد و باتوجه به احتیاج کشور برای ساخت ماشین آلات ساخت وساز و معدنی، با همکاری شرکت لیبهر آلمان بیشتر توسعه یافت. همزمان با جنگ تحمیلی نیز این شرکت با فراوری ماشین آلات راه سازی به ساخت جاده و سنگر در جبهه یاری کرد و نخستین خودرو زرهی جنگ را ساخت. همچنین توانست با مهندسی معکوس، تجهیزات عراقی را بازفراوری کند و آن قدر در این حوزه پیروز بود که صدام سه بار هپکو را بمباران کرد.

واگذاری عجیب به اسم خصوصی سازی

نه جنگ توانست هپکو را زمین بزند، نه بمباران های رژیم بعث و نه حتی تحریم ها. هپکو بالغ بر سه دهه توانست در صنعت ماشین سازی سنگین خاورمیانه پیشتاز باشد؛ اما در نیمه دهه 1380 با اقدامی مشکوک، به سمت سراشیبی سوق پیدا کرد. سال 1385، به بهانه اجرای سیاست های اصل 44 و خصوصی سازی، این مجموعه با قیمتی بالغ بر 740میلیارد ریال به بخش خصوصی واگذار شد و سرمایه گذار جدید فعالیت خود را از سال 1386 شروع کرد؛ واگذاری ای که نه قیمتش عادلانه و منطقی بود و نه شخصی که کارخانه به او واگذار شده بود

مرد میدان!

آقای علی اصغر عطاریان، سرمایه دار اصفهانی و مالک شرکت هایی مانند مبارز، صندوق نسوز کاوه و واگن سازی کوثر، صاحب شرکت هپکو شده بود. او از همان شروع فعالیت سیاسی کاری را شروع کرد و آقای بیژن نامدارزنگنه، وزیر پیشین نفت را رییس هیأت مدیره هپکو کرد. همان سال ها، واگذاری غیراصولی، بی تجربگی و بی کفایتی مدیران هپکو باعث شد اجناس بی کیفیت چینی جای محصولات این کارخانه را در بازار بگیرد و کارخانه صدهامیلیارد ریال بدهکار گردد. تا سال 1393، بدهی ها بیشتروبیشتر شد و کارگران یکی پس از دیگری بیکار شدند؛ تا جایی که مسوولان راه خاموش کردن اعتراض های کارگری را در تشکیل جلسه شورای تأمین استان و بازداشت یکی از مسوولان دیدند. درنهایت، کار به آنجا رسید که کارخانه ای با ایده آل حداقل 24هزار کارگر، تعداد نیروهایش به کمتر از هزار نفر رسید. بین سال های 1394 تا 1398، کارگران این شرکت در شهر اراک چندین تجمع اعتراضی شکل دادند. این اعتراض ها در سال های گذشته در مقاطع مختلف زمانی برگزار می شد؛ اما هفته گذشته شکل دیگری به خود گرفت. عصر دوشنبه 25شهریور، کارگران هپکو زیر پل شهر صنعتی تجمع کردند و راه عبور قطار را بستند.

بازداشتی ها آزاد می شوند

براساس بعضی گزارش ها، در تجمع آن روز 15 نفر زخمی و 28 نفر به جرم مسدودکردن خط آهن دستگیر شدند. بااین حال، روز گذشته خبر رسید دادگاه برای آزادی 25 نفر از کارگران بازداشتی قرار وثیقه یا کفالت صادر نموده است. براین اساس، دادگاه برای چهار نفر از کارگران که در زندان مرکزی اراک به سر می برند، 250میلیون وثیقه درخواست نموده و برای 21 کارگر بازداشتی دیگر نیز فیش های حقوقی همکاران شان را برای ضمانت پذیرفته است و سه نفر دیگر هم با سپردن تعهد و قرار وثیقه آزاد شده اند.

با آنکه هفته قبل بازهم تجمعاتی برای اعتراض به وضعیت کارخانه هپکو و کارگران بازداشتی شکل گرفت، حالا آقای بهروز اکرمی، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری مرکزی، قول داده پرداخت معوقات حقوق و مزایای کارگران هپکو را پیگیری کند و از پرداخت 500 هزار تومان به عنوان بن خرید به تمامی کارکنان هپکو خبر داده است. این در حالی است که مطالبات و معوقات کارگران بسیار بیشتر از این ارقام است. آن ها می خواهند هرچه زودتر وضعیت سهام شرکت، قراردادهای معوقه و مدیرعامل و اعضای هیأت مدیره جدید معین گردد تا بتوانند هم به سر کار خود بازگردند و هم چندین میلیارد تومان دستمزد معوقه شان را دریافت نمایند.

اکرمی عنوان نموده است موضوع معین تکلیف سهام داری و انتخاب مدیرعامل و اعضای هیأت مدیره جدید را مسوولان ملی و رییس جمهوری پیگیری نموده اند و مدیرعامل جدید این واحد صنعتی معرفی شده است و به زودی اعضای هیات مدیره آن نیز معین می گردد. همچنین، آقای سیدعلی آقازاده، استاندار مرکزی، مژده داده با کوشش های دولت در این مدت و فشارهای واردشده به ارگان ها و وزارتخانه های مرتبط و مکاتبات صورت گرفته، تا یک ماه آینده اخبار خوبی به گوش می رسد. او همچنین عنوان نموده است: با مجموعه کوشش های صورت گرفته در استان مرکزی و اقدامات نمایندگان مجلس این شهر، در حال ارائه فرمولی برای شرکت هپکو هستیم تا این معضل را یک بار برای همواره رفع کنیم؛ زیرا مجموعه هپکو افتخاری بزرگ برای صنعت ایران است. این وعده ها می تواند مرهم موقتی برای کارگران باشد؛ اما به نظر می رسد کار کارخانه از مرهم گذاری گذشته است و اگر زودتر فکری برای آن نگردد، دیگر هیچ سخن و مرهمی زخم کارگران و صنعت ماشین سازی کشور را درمان نخواهد کرد.

منبع : صبح نو

بازگشت به صفحه رسانه ها